Bir kadın Şiiri - Semra Sağlam

Bir kadın oturmuş yalnız başına.
Bir kadın ağlamaklı gözlerle dalmış çok uzaklara
Sessiz sessiz ağlıyor, gözlerden uzak.
Hatalar. hatalarla dolu yaşsama bakıyor ve ağlıyor.
Derdi çok anlatmak istiyor da anlatamıyor,
Derdine bir ortak bulamıyor.
Sevmisti gönül vermişti
Bağlanmıştı var gücüyle
Sonuçta basıboş kaldı kaderiyle
Bunaldı, bunaldı da kurtaranı olmadı onun.
Bir gece bir kadın oturdu yalnız başına
Bir kadın ağlamaklı gözlerle daldı çok uzaklara
Orada kaldı. O bankta sabaha kadar
Bir daha acı duymadı
Bir daha yalnız kalmadı, ağlamadı.
Bir daha terkedilmedi.
Hata yapmadı.
Gözlerine o bankta hayata kapadı.
Kimsesiz sade bir törenle cenazesi kalktı.
Bir kişi.
Bir kişi ağlıyordu ardından.
Bir kişi pişmanlık dolu gözyaşlarıyla ağlıyordu.
Sevmişti sevmişti de
Sevdiğini söyleyememişti
Bu gurur sayesinde sevdiğini
Ebediyen kaybetmişti
Bir gün oldu o bankta o kişi oturdu.
Ve sonunda..
Düşüne düşüne kendini yitirdi
Ve o kahrolası gururuna yenildi.
Değdimi?
Değmedi,değmedi,değmedi ve yitirdi.
Yitirdi ve bitti.