Bir Kadın Şiiri - Ferit Aslankurt

Kadın..Her şeye hasret..
Arzulanmaya,sevilmeye,anlaşılmaya..
Sanki çöl ortasında bir çiçek.
Susuz....
Dayanılmaz bir istek..
Ama ruh aç..Beden ise tutsak.
Öylesine bir kadın işte....

Çocuk doğuran,acıktığında yemek yiyen,
uykusu geldiğinde uyuyan,
Ve nefes alıp veren
Bir ana,
Ve bir kadın..
Öylesine bir kadın işte...

Geçen yıllar bile,iz bırakmaya kıyamazken,
Bir gül yaprağını andıran o kadifemsi güzel yüze
Çıkar birileri..savurur..Hoyratca davranır
Umursamaz..kaldırıp atar.
Sanki bir zamanlar uğrunda herşeyi göze alan o değilmiş gibi
Unutur..
Kaptırır kendini yaşamın acımasız kuralına.
Farkına varmaz,
İncinen bir çiçek,
Bir ana,
Ve bir kadın..
Öylesine bir kadın işte....

Ne garip değilmi,
Adına kader dediğimiz şu yaşantı.
İyi kötüde..Ğüzel çirkinde.
Birinin elinde gül bahçesi,diğerinde kamçı.
Kamçılanan bir ana,
Kırılan bir gül dikeni,
Ve bir kadın..
Öylesine bir kadın işte...

Ruhunun derinliklerinde anlamsız bir savaşım
Sonucu daima yenilgiyle biten bir kavga.
En acımasız,en vahşi ve en kanlı haliyle.
Beyin yorgun düşer..hücreler ölür.
Ölen bir ana,
Solan bir gül yaprağı,
Ve bir kadın.
Öylesine bir kadın işte...

Bir filmdir aslında,tüm bu yaşananlar
Yönetmen tekrar der..ve film başa alınır.
Tatmin olmamıştır onca acıya,
tekrar der..
Tekrar,tekrar...
Ve bir kısır döngüdür..sürüp gider..
Oyuncu..bir ana
Kanayan bir gül dalı
Ve bir kadın..
Öylesine bir kadın işte....