Bir Kadın Şiiri - Kul Sedat

BİR KADIN
Geldim şu dünyaya gözyaşı ile
Akan gözyaşımı sildi bir kadın
Şaşırdı sabrına melekler bile
Beni can parçası gördü bir kadın

Ana oldu nice zaman emzirdi
Elimden tuttu da beni gezdirdi
Arifler elinden bir esrar verdi
Sevginin kıymetin bildi bir kadın

Eziyet çekse de çıkmadı sesi
Sevdiği yar için onun nefesi
Şu yalan dünyada aşkın kendisi
Mecnun’u çöllere saldı bir kadın

Şirin oldu yüce dağlar aşırdı
Aslı oldu aşk oduna yandırdı
Lütfeyledi ummanlara daldırdı
Aşkın yarasını sardı bir kadın

İnsanın anası cananı kızı
Del’eyler aşığı işvesi nazı
Karacaoğlan’ın çaldığı sazı
Bizlere armağan sundu bir kadın

Neşet’in sazıdır Veysel’in gözü
İncitmez feryadı figanı sözü
Cümle velilerden kadının özü
Mevla’nın yoluna girdi bir kadın

Çocuk yaşta gelin edip azdılar
Kötü sözler söyleyipte üzdüler
Ayaklar altına alıp ezdiler
Yine de kendine geldi bir kadın

İnsan mı sayılır nefsine tapan
Tüccar olup edep erkanı satan
Kul Sedat’ım kuşatılınca vatan
Bize Atatürk’ü verdi bir kadın