Bir kadın Şiiri - Ömer Faruk Kobul

Söyle, nedir bu çıkmaz sokak havası,
Kasvetinden geçilmiyor, bir şerbet ki içilmiyor.
Içinde bir patırtı kopuyor belli,
Lakin köşeyi dönmeyen göremiyor, uzaksın.
Serseri bir sokak köpeğinin insanlarda hissettirdiği endişe,
Işte tam da o endişe beliriyor gözlerinde.
Fakat yıkılmazcasına cesursun yürüyüşünde.
Kime meydan okuyorsun belirsiz; kendine? Izmire?
Susturmaya çalıştığın bir öfken mi var içinde?
Hurafelere inandığını görüyorum”geçer belki içince”.
Bakışların, yürüyüşün, hırçınlığın tutarsız,
Cesur olduğun kadar da kibarsın.
Şimdi sana bir sır vereyim hep kendime gizlediğim,
Öğrenmelisin dertlerini izmirin körfezinde gizlemeyi.
Yaprakları dökülmüş bir ağacım ekim ayında.
Olduğum gibiyim anlıyacağın pisliğim yok ruhumda.
Yanlış anlama aşık olduğum filan yok zati alinize,
Sadece şiir yazmak istedim dertli gözlerine dertli kalemimle.