Bir Kadın Şiiri - Afacan Dilekçi

Bir akşamüstüydü;
O akşamüstü evren,
Olağanüstü renkleriyle,
Benim hislerimi resmediyordu adeta…
Her şey öyle ahenk, uyum ve denge içinde ki...
Gökyüzü, sıra dağlar, deniz, kayık…
Ve bir kadın;
Bir kadın oturmuş kıyıda…
Ufka bakıyor;
Dört gözle beklediği bir haber var sanki!
Bir duruşu var ki:
Bir yanı kendinden öyle emin…
Diğer tarafı hafif bir yel vursa,
Yıkılacak kadar naif ve güçsüz...
Bir yanı hayalperest ve umut dolu...
Bir yanı görmüş-geçirmiş ve yorgun…
Bir yanı önüne kattığı her şeyi sürkleyecek kadar güçlü...
Bir yanı yumuşak ve ince...
Öğlen uykusu mahmurluğu içindeki
Yüzünün ifadesiyle,
Dönmeyen yolculuklar,
Kayıp giden umutlar,
Geçip giden yıllar…
Denizin dövdüğü kayalıklara,
Ne mısralar bırakıyor kim bilir…
Kim bilir hangi anıları harmanlıyor zihninde;
Ayrılığı, beklemeyi, hasreti, kavuşmayı…
Suyun üstünün dahi
Bu kadar derin olabileceğini nasıl bilebilirdim,
Senin kıyıda oturuşunu görmeseydim…
Kimi eşikten adımını atınca,
Neye baksan yüreğine dokunur insanın;
Öyle sana bakmak.