Korkunç bir sessizlik kapladı ortalığı. Kesik kesik hıçkırıkların, feryad-ı figan ağlamaların yerini aşırı bir kaygılanma hali almıştı. Öyle ya evin en küçük Murtosu, küçük kardeşleri kaybolmuştu. Ortaokul birde okuyordu henüz. Karnesini alıp gelecekti murto, bak gece oldu, hâla gelmedi. Ne olmuş tu? Bilinmezliğinin en kötü halindeydi herkes. Senaryolar yazılıyordu içten içe en kötüsünden. Ya kaçtıysa? Ya astıysa kendini? Ya araba çarptıysa? ya kaçırıldıysa? Evin içinde yeniden ağlamalar yükseliyor, herkes kendi senaryosuna ağlıyor, içten içten.
Çaresiz ve bitkindi bedir, gidip yattı küçük kızı evin, Saatler üç ‘ünü gösteriyordu gecenin.
İhtimaller gözden geçirildi birer birer acaba
Bu çocuk nereye gider?
Kara kara düşünüldü, dağlana kadar gecenin karanlığı. Karakollar yoklandı birer birer. Kolaçan edildi bütün hastaneler. Yoktu işte, küçük murto yoktu. Yapacağını biliyordu ona abisi. Bulunsaydı bir şey yapacağı yoktu. Ah bir bulunsaydı?
Bir şey olsa diyordu anne, duyulurdu. Mutlaka duyulurdu. Bütün kaygıları bir anlık uçuruyordu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta