Bir Kaç Merdiven Şiiri - Barış Aydemir

Gri merdivenlerden iniyorum,
basamaklarda çok büyük,
turuncu yapraklarda var.
ben değil de
onlar betimliyor sanki beni.
Bir parçası gibiyim neslelerin,
sesleniyorlar, merdivenden aşağı,
sağımda solumda kırılmış televizyonlar,
indikçe yukarı çıkıyorum,
bir grilik kaplıyor içimi.
Hiç bir şeyi arkamda bırakamıyorum,
indikçe yukarı çıkıyorum,
çıktıkça iniyorum.
bir merdiven betimliyor beni
sessiz sessiz.
Gözümün içinde bakarak
anlatıyor beni
bir grilik var bu günler de
eriyor içime mum gibi.
ve ben ne yazsam
inemiyorum merdivenden,
sanki hala ilk satırdayım gibi.
bir basamak fısıldıyor suratıma,
televizyonda,
çok eskiden hiç izlemediğim
bir film var gibi.
bir televizyon anlatıyor beni
fısıldar gibi,
bir kaç merdivenle bir iş birliği.
ben inmezken merdivenleri
bir çift rüzgar geçmiş gibi.
düşününce aslında orda hiç olmamışım gibi.
bir kaç büyük basamak alay ediyor benimle
ne işim var merdivenlerle.
kim açtı televizyonları
eski bir film çalıyor radyoda
inemiyorum merdivenleri,
hala ilk satırdayım gibi.