Bir kaç kırmızı gül bir demet papatya
Getirdim bak ölmeden içimde kazdığın mezarına
Yetmedi ne ömrüm nede varlığım kuralıydı belki kahpe dünyanın
Kızıl alevlerde yüzen buzdan bir gemiye yükledim kar tanesinden ümitlerimi vurdum sırtıma eğreti bir huzur gidişini izledim
Bir kaç kırmızı gül bir demet papatya sen yaşarken istedin eceli ben değildim bu sahte ölüşlerin
Şimdi anlıyorum seni şimdi çözdüm bilmeceyi bir varmış bir yokmuş aslında hiç yokmuş
Bir kaç kırmızı gül bir demet papatya
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta