Bir kaç kırmızı gül bir demet papatya
Getirdim bak ölmeden içimde kazdığın mezarına
Yetmedi ne ömrüm nede varlığım kuralıydı belki kahpe dünyanın
Kızıl alevlerde yüzen buzdan bir gemiye yükledim kar tanesinden ümitlerimi vurdum sırtıma eğreti bir huzur gidişini izledim
Bir kaç kırmızı gül bir demet papatya sen yaşarken istedin eceli ben değildim bu sahte ölüşlerin
Şimdi anlıyorum seni şimdi çözdüm bilmeceyi bir varmış bir yokmuş aslında hiç yokmuş
Bir kaç kırmızı gül bir demet papatya
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta