Bir Kaç Kırıntı Şiiri - Ufuk Çoban

Aşkları vurdular zaman zaman,
Ya da öyle sandılar gülümserlerken üzgün yüzlere.
Ama hep kutsaldı ne varsa akıllarda kalan,
Ölmeyen, yıkılmayan, sonsuza dek yer etmiş gönüllerde.

Arada sessiz kalanlar da oldu.
Ya da sessizce ağlayanlar da.
Umursanmış bir kaç kırıntıyı
Kıymet bilip yüceltenler de.

Sonunu kimse bilmez nedense,
Ya da bilme sorumluluğunu almaz.
Bunca kötülüğün arasında tek bildiğim,
Bana gülümseyen meleğin sevgisi yerde kalmaz.

1999