Bir Kaç Kelam Şiiri - Fuad Yusufoğlu

Ne vakit ansam ben o hülyayı
Kilitlenir kalırım mazi denen boşluğa
Hatırlarım, bir hırçın rüzgâr eserdi…
Nasıl anlatılır bilmem ki
Senden kalanla yaşayabilmenin hikâyesi
Bil ki:
Tortusu kalmış gülüşlerinin,
Kaçak bir çayın deminde
Kapı eşiğinde ayak izin,
Yüzün var mutluluğun resminde

Yazgı mıdır, bilmem nedir? Ellerimin boşluğu
Yoksa bu hayal, bir imtihan mı?
Hangi sokağa baksam,
Bir süngü, bir hıçkırık
Ölüm gibi yakamdasın biliyorum
Aynaların yüzünde intiharım duruyor
Yollar yine ayrılığın saatini kuruyor
Ruhum bir rüyaya ram olurken
Ahh! ...İçime bir güz doğuyor
Ağaçların sesinden…

Ve aynalar kırılıyor bir bir

Burada bir yangın var bilesin
Gün geçtikçe büyüyen bir yangın
Herkesin, ruhunu yitirdiği bu şehirde,
Alevler içinde uyanacak bir sabah...
Cehenneme müptela
Bir yangın büyüyor burada, bilesin…

Uzun uzun anlatmaya lüzum yok
Hepsi birkaç kelam
Burada bir mahşer büyüyor vesselam
Keskin
Derin
Bitimsiz
Bir sızı bu
Hepsi bu…
Hepsi bu…

Dur, öyle hemen üzülme
Bakma öyle kasvet dolu
Her şeye rağmen bir umut var
Bak camın yanağında raks ediyor damlalar
Dışarıda bir deli, bir mavi yağmur var…
Sokağa çıkmalıyız belki de
Dışarıda bir yağmur…
Islanmalıyız ıslanmalıyız belki de…

YASİN TEKİN
18/12/2009
20:29