Bir Kaç İstanbul Şiiri - Nuh Kutlu

Bu akşam ruhumun mevsimi değişti yine
Aklıma yüklü birkaç İstanbul dalaştı
Deniz de yalnızlık musikisi tutturdu rüzgar
Geçmişten hatıralar Adalardan Üsküdar’a karıştı
Alt üst oldu,pârelendi duygular
Yazlar ümit,bahar lar aşk,
Kışları hayat suratsız yarıştı.
Ve uğuldadı beynimde ağlatan ayrılıklar
Düşünüyorum kafama esen cevapsız yeli
Nereye uğurlayacak bu liman şimdi beni
Elimde balık ekmek
Bakmaktayım gözlerim nemli
Kahırla çekip gitmek
Yarınlara hayaller demli.

Boğaz da düğümlendi katmerli gurbet
Uzaklardan damladı lokmama zehir
Dolandı yüreğime şimdiden hasret
Bir yaren çeksin kolumdan… yok mu tehir?
Sevdalım git diyor, gökte gözleri ıslak
Edalım kal diyor kalbi incecik yaprak
Tutkulara nâçâr bu halis sarraf toprak.

Acı siren vurma kaptan
Sessizce al demirini ayrıl limandan
Yine aklım başım da değil
Bu sefer de bensiz gitsen buradan
Dubalarda halatlar yumuşakça bağlı
Ben ki gerginim şakaklarımdan
Hangi sesime kulak vereyim
Yüreğim yanık,benliğim dağlı,
Sevdalı;
Dört mevsime son kez döneyim.

Ne yağan yağmura aldırdığım var
Ne de fırtına umurumda
Varsın sırılsıklam vursun darıldığım yar.
Sinesinde neyim, bileyim
Canım diye inleyim
Gök kubbe çınlasın,essin çınar
Can havliyle İstanbul dinleyim.

Bir gün elbet gideriz
İşte şimdi hesap bitti,
Boyumuzu ölçtük deriz.
Haddimizi biliriz.

Bir akşamın kızıllığın da
Kalkmasın ellerim yorgun İstanbul’a
Çıkalım yola.
Belki yine döneriz
Sevgilinin kollarına
Ilıman limanına