Puslu bir eylül sabahı
Göçmen kuşlar ayrılırken Elazığ’dan,
Birkaç avuç, yürekli kız geldi o şehre
Güz yağmurlarıyla birlikte
Uzak diyarlardan.
İlk defa ayrılıyorlardı yuvadan;
Biraz yorgun, biraz ürkek, biraz perişan
Üzülmeyeceğini bilselerdi babalarının,
O anda döneceklerdi geriye inan.
Günleri aylara,ayları yıllara eklediler.
Sevdiler, sevildiler, ağladılar, güldüler.
Usta ellerde bir oya gibi işlendiler.
Hamdılar, yandılar, piştiler…
Orada, en iyi bahçıvanlar yetiştiler,
Dünyanın en nadide çiçeklerini yetiştirdiler.
Orada,en titiz kuyumcular yetiştiler;
Dünyanın en değerli mücevherlerini işlediler.
Orada,dünyanın en iyi nakkaşları yetiştiler;
Çocukların yüreklerine; vatan,
Bayrak,özgürlük,Atatürk yazdılar altın harflerle.
Oradan ayrılırken her biri ayrı birer değerdiler.
Elazığ Kız İlk Öğretmen Okulu’nu
Üstün başarılarla bitirdiler.
Onlar artık ÖĞRETMEN’diler
O birkaç avuç yürekli kız,
Babaları üzülmesin diye iyi ki geriye dönmediler…
Kayıt Tarihi : 27.11.2007 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu 24 Kasımda çok uzun bir aradan sonra eski mezunlar buluştuk.Çok duygulanmıştım. Okulun kocaman demir kapısı üzerime kapanınca,babamın ardına düşüp dönmek isteyişimi anımsadım.Dönemedim...Gerçekten de iyi ki dönmemişim.Çünkü ben galiba dünyaya tekrar gelebilseydim, yine öğretmen olurdum.
ATATÜRK’ün 17 Kasım 1937 tarihinde Elazığ’ı teşriflerinde kaldığı oda, Şaire Naime Hoca Hanım’ların şiirindeki mekân olan ve halen Öğretmen Evi olarak hizmet veren Öğretmen Okulu bünyesinde yer almaktadır. 2016 yılında bu fanini de bulunduğu şiir kurulundaki öneri ile; Elazığ Valiliği’nin davetine icabet eden Naime Hoca Hanım; yerel Tv.lere verdiği mülakatta, o günlere ait okulun önünde anlattığı anılar arşivdeki yerini aldı, yine Naime hanımlar 23.HAZAR ŞİİR AKŞAMLARI’nda seslendirdiği..Mavi…isimli şiirinin izi kayıtlarda tazeliğini korumaktadır. Bununla birlikte şimdi anımsadığım bir dipnotu takdim etmek isterim, ATATÜRK Elazığ’a teşriflerinde; evinden halısını kapan, Tren İstasyonu ile Öğretmen Evi arası ki takribi 1,5 Km. yola halı döşenmiş; Şair arkadaşımız Zekeriya Bican anlatıyorlar: babamla annemde diyor acem halısını kaptıkları gibi ki, bayramdan bayrama çıkan halılar bunlar, tören yoluna sermişler, ATATÜRK bu arkadaşımızın babasının serdiği halının üzerine gelince, ara ara durup hoş bulduk derken, bir duruşta bunların halıya denk gelmiş, hoş bulduk çocuklar demiş, merhum babası ağlamaya başlamış, merhume annesi sormuş bey niye ağlıyorsun bu mutlu günde, demiş hanım hanım paşamız hasta hasta, nereden anladın ben anladım anladım demiş..”Birkaç Avuç Yürekli Kız” şiiriyle şehrimizin bir köşesini tarihi vesikaya dönüştüren şair NAİME KOÇ ÖZEREN’ size teşekkür ediyor, varlığınızın önemini kıvançla selamlıyorum…
Kimi Kız İlköğretmen Okulu, kimi de erkek...
Ama yatılılılar için böyle... Yoksa eğitim her okulda karma... Kız, erkek yan yana, kol kola...
Ve o zamanlar Atatürk'ün açtığı yolun 'hala tıkanamadığı' yıllar...
Gençlik heyecanı dorukta... Yüreklerde 'idealist' düşünceler kıpır kıpır... Meşaleler yakılmış, sabırsızca tütüyor 'köy özlemi', dillerde 'Orda Bir Köy Var Uzakta' şarkıları...
İşte o okullarda 'Birkaç Avuç Yürekli Kız...' Babaları, anaları uzakta ama onların gönlünde 'öğretmen olmak' var...
Ne güzeldi şiir Öğretmenim... Elimde 'tahta valizimle' kapısından girdiğim Nazilli Öğretmen Okulu nasıl önüme gelmesin...
Yürekten kutluyorum... Hem özel gününüzü, hem de sımsıcak şiirinizi...
TÜM YORUMLAR (61)