Bir İzmir Bilir Şiiri - Yeşim Anar

İzmir’i bırakıp gitmekte varmış
Şimdiden acıyor içimde bir yer
Şimdiden bir sızı,
Bir baş ağrısı…
…
En ç ok Bornova’yı özleyeceğim
İzmir’deyken bile doyamadığım,
yere göğe koyamadığım,
ilk sevdam, ilk göz ağrım
Sevgili Bornova’yı…

Varyant inişi Konak manzarası
olur olmaz canlanacak gözümde
Vapurlar kalkacak rüyalarıma
Kemeraltı’nın kalabalık güzelliği
uzatacak ellerini ötelerden
Bir rüzgar esecek.
alıp götürecek beni,
İzmir’den…

Simide “gevrek” diyeceğim bundan böyle
Ve hep “çiğdem” olacak bildiğimiz çekirdek
Meydandan kanatlanan güvercinler
Yüreğimde toplanacak öbek öbek

Biliyorum, hep “İzmir” olacak bir yanım
İzmir’in içinde farklı bir dünya
Basmane, Kapılar, meşhur Tepecik…
Sadece otobüsle geçerken gördüğüm
-kaçamak bakışlarla-
boy boy afişler duvarlarda…
Ve geride bıraktığı o garip hüzün
Afişlerden yüzüme sessizce bakan
İçimi sızlatan o bir çift gözün

Denize bakarak bira içmenin
tadı bulunur mu başka bir yerde?
Kanına karışır mı bir kadeh sevda
İzmir’i seyretmiyorsan Asansör’de? ..

Unutturmaz kendini sana
ne Buca, ne Şirinyer
Kendini yollara vurduğun her sabah,
doludizgin ağladığın yağmur yüklü bulutlarla
Bardaktan boşanırcasına acılar yaşadığın
Yüreğinde hissettiğin o”dayan” diyen
umuda çağıran sevgili sesi
Düşe kalka yürüdüğün tren rayları
acını gömdüğün Forbes Caddesi

Sorsan anlatır beni bu boş banklar…
Bu ıssız caddeler, ara sokaklar…

Ve her gün Karşıyaka’dan Konak’a
derdimi anlattığım vapurlar gelir
En yakın dostum bile bilmez içimi
beni bilse bilse bir İzmir bilir…