Bir İzmir Akşamı'ndan Şiiri - Osman Fatih

Sıradan bir aşk hikayesiydi,
Ne çok sevmişlerdi seni ve severlerdi yeniden..
Aklında yeri yoktu hüznün,
Çünkü hüzün;
Seni aslında kim olduğuna ikna ederdi,
Aslında ne çok gözyaşın olduğunu söylerdi sana
Bir damla gözyaşın aksa yanaklarına
Duramazdın belki, sel olur dolardın içindeki boşluklara.
Bitsin diye koymuştun noktanı, çıkarıp kesenden
Onlarcasının arasından..
Kalbine damlar diye korkundan,
Yarattığın o koca gururunu ıslatır da yumuşatır diye,
Üzer diye,
Yıkar diye kocaman kelimelerini,
Kurmazdın bile tek bir cümle varlığında hüznün.

Sevmeyeni bilirim,
Sevmediğim de oldu kadınlarca..
Sevmeyi de bilirim,
Sevdiğim de oldu yıllarca..