Bir İzah Gerek Şiiri - İbrahim Sağır

BİR İZAH GEREK

Şuuraltı duygular kurtuldu cendereden,
Aklımı zayi ettim aşkın dibacesinde.
Bir izah bulmalıyım ama nasıl, nereden,
Anlamsız bir sükût var gönlümün bahçesinde.

Yağmura hasret çölün yangını var içimde,
Bir vaha ve bir serap özlemiyle sarhoşum.
Bilemem ki bu aklım neyi arar içimde,
Bilmez ki senelerdir derbederim, bomboşum.

Gökyüzünde yıldızlar hayret etti halime,
Üzgün üzgün bakıp da söndüler birer birer.
Anladım benim ancak yine em melalime,
“Evet, sensin” dediler döndüler birer birer.

Evet, bir izah gerek bu esrik düşlerime,
Aya haber gönderdim Zühal’den cevap geldi,
Yıldırım düştü sanki bu divane serime,
İçimi alev sardı ahım arşa yükseldi.

Bir boşluktayım lakin boşluk benden habersiz.
Gölgeler etrafımda fırıl fırıl dönmede.
Karanlığı delemem gözlerim kalır fersiz.
Yüreğimin yangını yanıp yanıp sönmede.

Bütün ezberlerimi zihnimden temizleyip,
Sükûnet denizine açtım yelkenlerimi.
Karanlığın ardında aydınlığı gizleyip,
Aya emanet verdim bu gece kederimi.

İbrahim SAĞIR