Bir iz/Yaşam Şiiri - Gül Yazganarıkan

Sevilmeli yaşam
Anlar değil mi çentik atan içimize
Yarın gelecek, gecenin perdesi aralanınca
Bugüne kaç sevgi sığdırdın? kaç yüreğe dokundun?
Kaç kişi gülerek baktı gözlerine?
Verdin mi hakkını tüketiyor olduğun anların
Verdin mi sence?

Sevilmeli yaşam
Dostların yürekleri olmalı ellerimizde
Ve ısıtmalı sözlerimiz, gözlerimiz
Sert rüzgarlar üşüttükçe...
Avuçlarımızda sıcacık elleri olmalı sevdiklerimizin
Geçmeli parmaklarımız birbirine
etlerimiz kaynamalı pişmeli
sevgi harlı ateşlere bırakmalı yüreklerimizi, sevdikçe.

Sevilmeli insan
Kusurlarına ipek şallar kapatırken ellerimiz
Güzelliklerinin düğmeleri açılmalı sessizce...
İzler olmalı gözlerimizde
Senden, benden,
küçük bir nakış kalmalı
anlardan içimizde..

sevilmeli hayat,
doyumsuz ruhlarımız, doyar mı sence?
Ellerimizle tuttuklarımız, dostlarımız, aşklarımız,
Üst kata yeni taşınmış delikanlımız
Yan tarafta oturan ayyaşımız
Günahlarımız,
An gelir şeytanlaşır arzularımız
Ama insanız...
Sevmek mi yoksa sevilmek mi amacımız?
Giderken yalnızlığımızla sona doğru
Birilerinde kalmalı aşkımız, sözlerimiz,
Acıtmışlığımız, sevgilerimiz
Yüreğimizin sesi vurmalı kulak çınılarına sonsuz uykuya geçerken biz...
Bir iz anıyor olmalı bizi sessiz sessiz....
Bir iz kalmalı aşktan, sevgiden, dostluktan
Bir iz
bir tebessüm kenarını oturmalı siluetimiz...
Yüreklere değip geçmeli bitmeden nefesimiz...
ölüm yok sevdikçe bize..
ölümsüzse sevdiklerimiz
ölmeyecek yüreklere değdikçe nefesimiz...