Şubat ayı kardan ve kırağıdan beyazlaşmış tirtir titriyordu;
Yağmur, dalga dalda, çatıların köşesini kırbaçlıyordu ;
Ve sen, daha önce şöyle diyordun : “ Tanrım !
Ormana menekşe toplamaya ne zaman gidebilirim ? ”.
Göğümüzün gözü suludur, ve Fransa'da ilkbahar,
Kış mevsimindeymiş gibi çok üşür, ocağın yanına oturur;
Floransa'nın, çimenlerin minesi altındaki hazinelerini
Bir bir topladığı bu güzel ayda Paris çamur içinde olur.
Bak ! Kararmış ağaçlar iskeletlerini sarıyor;
Ruhun ise tatlı sıcaklığına aldanmış:
Mavi gözlerin hâlâ tek kalan menekşelerdir,
İlkbahar sadece çiçek açmış yanağında gülüyor !
Théophile Gautier
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Sunar Yazıcıoğlu
Kayıt Tarihi : 20.6.2017 11:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!