Bir ıstırap yalnızlık,
Hiç dinmezmiş acısı
Eksilmeden artarmış,
Dayanılmaz sancısı.
Kül bassan da yarana,
İçin için hep kanar.
Hâlinden hiç anlamaz,
Ne yatak ne taş duvar...
Gözyaşları içinde
Sürüp giderken ömrün.
Ne şarkıyla ne sazla
Teselli olmaz gönlün.
Artık son bulsun dersin,
Yalnızlığın zulumü.
Pervasızca beklersin,
Gelsin diye ölümü...
15.06.1997
Erman Ulusoy /Kırklareli
Kayıt Tarihi : 4.9.2023 12:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!