Bir İstasyon Memurunun Anısı

Her kış bu gara çıkıp gelirdi
Oturup trenleri seyreder
Bir de sigarasını içerdi
Kolunda bir saati
Cebinde de kibriti
Ama emindim yükü bu kadar değildi
Gelen her yolcuya, giden her trene
Bir acı gülümserdi
Beklediği hiçbir zaman gelmedi
Öyle ki zaten gelmeyecekti
Yine bir kıştı
Bekledim gelmedi
Sordum
Bir yabancı “öldü” dedi
Bir kitabın iki kahramanı;
Ben trenleri bekledim
O da bir ömür, bir sevdayı…