Bir İstanbul'sun Sen Şiiri - Şela Kaspi

Bir İstanbul'sun sen,
Ha yağdı ha yağacak.
Islanacak yedi tepe,
Benimle ağlayacak.
Bir İstanbul'sun sen,
İliğimde rüzgar,
Kadıköy'de ayrıldığım yar.
Sigaramda duman,
Simidimde susam,
Çayımda dem
Buğulu bir ince belliden
Boğazıma inen.
Bir İstanbul'sun sen
Gözlerimde nem.
Çatlamış dudaklarım ayazında,
Sabaha karşı sokaklarında,
Ellerim ceplerimde
Ararken metelik,
Bulup kurşun attım
Ceplerim delik.
Ne fark eder
Talih kuşu konsa başıma
Dönse şansım,
Nasıl olsa
Taşın toprağın altın.
Bir İstanbul'sun sen,
Haliç Köprüsü'nde,
İğne atsan düşmez yere.
Kim bilir kim
Şu pervasızca
Çarpan omuzuma?
Belli ki hiç kimse değil
Benim gibi o da.
Bir balık can havliyle
Oltanın ucunda
Ve bir martı gökyüzünde
Rumeli'den Anadolu'ya...
Bir İstanbul'sun sen,
Tası tarağı topladığında gün,
Kulaklarımda son vapur düdüğün
Ve içime doldurduğun hüzün,
Peynirim,karpuzum,
Aslan sütüm.
Bir de sohbet ki
İki gözüm...
Dilimden düşmeyen sözüm,
Deniz gözlüm,
Yarım,
Canım, cananım.
Canına yandığım
Bir İstanbul'sun sen
Yaşadığım.
Kalabalığında yalnızlığım.
Keyfim, efkarım,
Gündüzüm, gecem,
Gözyaşım, neşem.
Bilmem ki başka ne desem?
İçimde hiç bitmeyen
Bir İstanbul'sun sen.