Bir istanbul Sarkısı Şiiri - Deli Divane

Bir İstanbul şarkısıydı bu
Ağlayan uğuldayan
Başı ve sonu olmayan
Yağmur yağdıkça çağlayan
Geceye ninni söyleyen
Çıplak bir ney gibi inleyen
Aşklara renk veren
Bir İstanbul şarkısıydı bu
Takılıp kalmıştı dudaklarıma nâmeleri
Büyük bir sevinçle söylenen şiirleri
Bir şairin kapanırken gözleri
Son satırlarına döktüğü
Bir İstanbul şarkısıydı bu
Martılar selamlarken sabahı
Onlara simit parçaları atan bir insan
Gözlerini kapatmış ve İstanbul’u koklamakta
Ve bir bebek ana kucağında ağlamakta
Arabalar telaşla koşarken boğazda
Kornalarıyla açılın diye nameler söyleyen
Bir İstanbul şarkısıydı bu
Güneş gülümserken Dağların ardından
Hafiften esen bir rüzgar
Şehre baharı hatırlatan
Kimilerine sevgiyi kimilerine yalnızlığı anlatan
Kimisini de gözyaşlarına boğan
Bir İstanbul şarkısıydı bu
Kimileri şiirler yazarken İstanbul’a
Kimileri de çoktan girmiş İstanbul’un toprağına
Hava kararırken bir bir yanan sokak lambaları
Renk renk aydınlanır şehrin ışıkları
İki kulağından asılmış bir İstanbul boğazı
Sakin sakin geçerken altından vapurları
Yıldızları yansıtan Marmara’nın söylediği
Bir İstanbul şarkısıydı bu
Sokaklar zifire bulanırken
Gece karaya boyanırken
En güzel şarkı İstanbul uykuya dalarken
Gökteki ay iki kıt aya’da ninni söylerken
Nazlı bir gelin edasıyla süzülürken
Eşsiz İstanbul’un Dünya’ya söylediği
Bir İstanbul şarkısıydı bu! ..