Bir İstanbul Romanı Şiiri - Harun Şenel

İstanbul!
Onda aşkı bul,
Tarihi...
Özlemi bul,
Belki hayali...
Bir ruya misali.

Ayasofya özgürlüğü için
29 Mayıs'ı mı bekliyordu?
Ve Haliç köpük gövdesiyle
Taşıyacağı yükü thmin edebiliyormuydu?
Fatih bilmiyordu
Surların ''Açın Fatihin Arslanları'nın Önünü''
Dercesine bir haykırış sahnesini
Gök kubbe kızarmıydı hiç
Bilseydi uğurda harcanan son nefesleri

Çamlıca şahit
Biçare haline boğazın
Beklenen bu, geldi usulca vakit
Yük omuzlarda, başı dik yağızın
Ve hepsi senin içindi İstanbul
Senin içindi bu didiniş eski İslambol

Galata Kulesi konuşuyordu senden
Yalnızlığa terk edilmişçesine
Çılgın dalgalara inat
Yılmadan ayakta durmayı başaran
Kız Kulesine
Aşk-ı memnuniyetinden,
Aşk-ı alametinden
Ve senin için ağlıyordu
Çınar-ı Gülhane
Gözyaşları Emirgan'ı ıslatıyordu taa
Çünkü kurtulmuştu
Asırlarca bir esaretten

İstanbul!
Kimi ozanın sazında bir nota
Kimi mecnunun gezdiği bir diyar
Kimi ressamın tuvalinde bir manzara
Kimi şairin antolojisinde bir şiir.
Bilirler mi bunları, gönüller fukara
Ezanlar hiç susmaz,Beyazıd kalkmış şaha
Avuçlar göğe doğru,dillerde tekbir
Sen birsin İstanbul,sen pir
Tozunu ayağında taşıyanlar seni bilir

İstanbul!
Onda aşkı bul,
Tarihi...
Özlemi bul,
Belki hayali...
Bir roman misali.