Bir İstanbul Oldu Sanki Gözlerin

BİR İSTANBUL OLDU SANKİ GÖZLERİN

Hasretine yenilirken bedenim
Kalbime bir hançer oldu sözlerin
Ben seninle yaşamayı isterken
Bir İstanbul oldu sanki gözlerin

Karanlık gecelere sensiz doğdu kaç güneş
Söndürsun diye içtim içtikçe yandı ateş
Sensizliğe sevgili gönlümde bana bir eş
Nezdinde bir İstanbul oldu sanki gözlerin

Gündüz hayalimde gece düşümde
Tek seni yaşadım her gülüşümde
Kadehe sarılıp bir öpüşümde
Bir İstanbul oldu sanki gözlerin

Yalan yanlış aşkların yaşandığı şehirsin
Çekilen acılara son veren tek zehirsin
Bazen dalgalı deniz bazen akan nehirsin
Boğazda bir İstanbul oldu sanki gözlerin

Şu martı bakışı uzakken ferden,
Biçare sarhoşum geçmişim serden,
Uzaktan yakından baktım her yerden,
Bir İstanbul oldu sanki gözlerin.

Bu kimin fermanıdır bu neyin yasasıdır
Kendime dert ettiğim sevdanın tasasıdır
Beni hergün dinleyen meyhane masasıdır
Özünde bir İstanbul oldu sanki gözlerin

Verdiğin çilenin bedeli ağır
Gözlerim kör oldu kulağım sağır
Ne olur benide bir kere çağır
Bir İstanbul oldu sanki gözlerin

Gece hiç kavuşmadı bendeki sabahlara
Seni sevdikçe erdim en büyük günahlara
Artık ne iyileşir ne kapanır bu yara
Sözünde bir İstanbul oldu sanki gözlerin

Masum hallerini kazıdım düne,
Karanlık geceye, aydılık güne,
Mazime, atime, sensiz her güne,
Bir İstanbul oldu sanki gözlerin.

FATİH TUTUK / YURTTAŞ ŞAHBAZ