Bir İstanbul Nostaljisi

İstanbul’un İstanbul, olduğu zamânları
Özlüyorum özledim, can gibi cânân gibi
Gözlerimde tüterken, gezdiğim mekânları
Özlüyorum özledim, candaki cânân gibi.

Buluşurken bağrında, Karadeniz Marmara
Harman olmuş Boğaz’da, mâvi nûrdan manzara
Unutulmaz hiçbir ân, yaşanan her hâtıra
Özlüyorum özledim, can gibi cânân gibi.

Üsküdar’da konaklar, sevgi tüten ocaklar
Sarayları surları, leylak kokan sokaklar
Umûtların meskeni, her dem dostça kucaklar
Özlüyorum özledim, can gibi cânân gibi.

Lâle açar gül açar, baharları yazları
Mânevi bir iklimde, rûhu saran hazları
Her gönülden yükselir, arşa dek niyâzları
Özlüyorum özledim, can gibi cânân gibi.

İlâhî bir duyguyla, okunan ezânları
Târihe şân şerefle, destânlar yazanları
Nice edib münevver, şâir ve ozanları
Özlüyorum özledim, can gibi cânân gibi.

Kanat çırpan kuşların, meşkiyle pervâzını
Kimi Segâh kimi Rast, feryâdla âvâzını
Kuşaklardan kuşağa, üstadların tarzını
Özlüyorum özledim, can gibi cânân gibi.

Eski bir taş plaktan, çalınan şarkıları
Son havadis derlenen, gazete baskıları
Kulaklardan kulağa, nakşeden yankıları
Özlüyorum özledim, can gibi cânân gibi.

Balık ekmek arası, kızarmış çeşit çeşit
Vapurlarda sıcak çay, gevrek çıtır bir simit
Doyumsuzdu lezzeti, aslâ yoktu bir limit
Özlüyorum özledim, can gibi cânân gibi.