Bir İstanbul Mavisi Şiiri - Kübra Sağlam

Gözlerimi İstanbul’da bıraktım ben,
Sevdiğimi İstanbul’da.
Yitirilmiş sevdalar var şimdi avuçlarımda
Sen yerine.
Yağmurlu bir İstanbul akşamı var gözlerimde
Geriye kalan.
Ne hatıranla yetinebilirim ardından,
Ne atabilirim bedenimi boğazdan.
İstanbul ağlar.
Çamlıca öyle bir bakar ki,
Utanırım ağlayamam.
Hep benim olmanı isterim İstanbul,
Ben terketmem seni diğerleri gibi,
Ben haram şarkılar dinletmem sana,
Şiirler gömerim her taşına.
Adımı yazmam,
Korkma!
Korkma ben izin vermem üstüne besmelesiz doğmasına güneşin.
Yalnız bırakmam seher vakti seni.
Sana kavuşmak isterim İstanbul.
Ne sevdiğimi istediğim kadar,
Ne gitarı sevdiğim kadar.
Çok daha çok isterim,
Kimse bilmez,ben seni severim.
Ben adını severim,
Ben senin karanlığını severim.
Küfre rağmen ayakta kalmanı severim.
Ben yağmura karşı koymanı severim İstanbul.
Hep mavi olsun isterim gözlerin,
Hep ağlasın isterim göklerin.
Ağlamak sana yakışır bilirim İstanbul.
Karını,kışını bilmem senin,
Yokuşlarına nicedir çıkmış değilim.
Bilirim sen sevdiğimi aldın,
Gözlerimi aldın,
Yüreğimi aldın.
Ama ben beklerim
Beni hala almadın.