Bir İstanbul Masalı Şiiri - Ecir Demirkıran

Bir istanbul masalı henüz on sekizinde
Ne günlerimiz oldu azraile nazire
Hükmederdik zamana delikanlı çağında
Şu kahrolası hayat bize kıydığı yerde
Deli kurşunlar kesti ansızın yolumuzu
Çalınan umutlardı bilinmez diyarlarda...
Benim imgelerimde şiirler çiçek açar
Sarılırdık dünyanın izge ışıklarına
Karanlık sokaklarda pusu kurdu çakallar
Elimde geleceğim umut tacirlerinin
Kaybolurdu varlığım hayat sinelerinde...
Cehennem sarmalıdır karanlık sokakları
Bu şehirde caddeler yaman yollara çıkar
Sancısı ellerinde avaz çığlığı yelke
Umuda yolculukta ne canlar heba oldu
Saklanmıyor acılar buz kesen dehlizlerde
Raconu bilemedik, duçar olduk belaya
Taşı toprağı ZÊR 'miş hayaller kan kırmızı
Acımasız anılar arşa yelkendir serde..