Bir İstanbul Masalı Şiiri - Osman Bulut

Bağrında bin tür insan barındırır İstanbul
Kimi beş kuruş etmez, kimi altından makbul.

Huyu, suyu hamuru farklı insan kümesi
Ya katlan ya kendine çek git başka mekân bul.

Kısaca anlatayım yaşadığım olayı,
Sonra her ne derseniz deyin hepsine kabul.

Bir ilkel gördüm bugün otobüste giderken
Kanımca hiç görmemiş ne öğretmen ne okul.

Otobüse bir anne bindi kucakta bebek
Mevsim yaz, vakit öğle, otobüs tabi ki full.

Koltuğa gömülen genç öyle vurdum duymaz ki
Kılını kıpırdatmaz çalsan başında davul.

İnsafı merhameti fırlatmış bir kenara,
Elde cep telefonu yalnız onunla meşgul.

Gençte tabi mükemmel teknolojik donanım,
Gel gör ki terbiyeden yana bir hayli malûl.

Baktı genç kımıldamaz, utanıp sıkılarak
Boşalttı bir ihtiyar koltuğu usul usul.

Bu olay “Bir İstanbul Masalı” değil gerçek,
Onlarca yolcu gibi gördü yaşadı bu kul.

Anladım ki insanlık kaybolmuşsa bir kalpte
Bir işe yaramıyor ceplerdeki para pul.

Ne bir koltuk ne kürsü, hak ediyor bu tipler
Sorarsanız Osman'a; çoktur bile kuru çul.
10.08.2024 İstanbul