Bir İstanbul Masalı Şiiri - Faik Tozoğlu

Buğlu gözleri vardı,İstanbul'da yaşardı
Beyoğlu,Bebek,Beykoz o durmadan koşardı

İçimi yakan ukte,beni kahreden sızı
İstinyede aradım, kaybettiğim o kızı

Rüyamda gördüm onu,zülfünü bağlıyordu
Rumeli hisarın da,iç çekip ağlıyordu

İsmini andığımda,kulağı çınlarmı ki
İstiklal de, Taksim de beni hatırlarmı ki

Seneler geçip gitmiş,bilmem ki nerededir
Sarıyere bir varsam,belki iskelededir.

Tahminlerim tutmadı,bulmam lazım velakin
Tarabya da rastlasam,konuşssak sakin sakin

Anlatacak çok şey var,olmasa da mazaret
Arnavutköyde belki,yürüyüver ha gayret

Neler görürüm bilmem,Cihangirden bir baksam,
Nişantaşın da bulup kolum,koluna taksam

Boğazdan süzülerek,geçerken Marmara'ya
Beşiktaş'ta çıkmıştır,o belkide karaya

Uzak deme Üsküdar,Çamlıca ve Kanlıca
Ulus,Şişli,Emirgan hatıralar canlıca

Lal oldum Florya da,Beyazıt'a bir geçssem
Laleli,Eminönü,Gülhaneden gül seçssem

Madem yok Çengelköy de,Küçüksu da ararım
Moda da,Kadıköy de anılarla yanarım

Arabavapuruna,bileti almışmıdır
Adalarda gezerken,hülyaya dalmışmıdır

Saltanat kayığıyla,süzüldüyse Göksuya
Sultanahmet de olur,düşmediyse pusuya

Aşıp Dolmabahçeyi,Ortaköy de dinlensem
Aşiyan'ın yolunda kimden medet dilensem

Leyla arar mecnunum,beni seraplar sardı
Lunapark ta,sahnede,sanki biçarem vardı

Işıklar arasında,hayali kayıp gitti
Istanbul masalı da,böyle hüzünle bitti

02.08.2010/İSTANBUL