Bir İstanbul Bıraktın Şiiri - Serdar Candan

Bir İstanbul Bıraktın

İstanbul’un dar sokaklarında kaldı,
Bütün ürperti dolu maceralarım.
Ne Sheksper’ler ne külkedileri,
Harap etti o Beyoğlu’nun,
Derme çatma dar sokakları ve İstiklal.
O tarihi binalara her bakışımda,
Dili olsa da konuşsa derdim hep.
Kim bilir kaç alkolü esir alan görmüştü.
Ve ben bu karmaşıklığın içinde,
O’dan ve Senden biriydim.
Ben de o köşedeki büfelerden,
Epeyce bilmediğim yiyeceklerden yedim.
Dolaşıyordum her gün İstanbul’u
Bir sürü Karabasan tanıdım,
Ve Kanatsız Melekler çabası
Her yolun sonunda Tophane’de bulduğum bedenimi,
Bir nargile kokusu sarmış dışını,
İçinde ise sende bir sarmaşık…
Bütün İstanbul’un ardından,
Her şeyin her yolun sonunda,
Bulduğum sen…
Benimsin…
İstanbul’dan daha karmaşık bir aşktı bizimkisi,
Belki de o yüzden karışmadı bize İstanbul…
Ben İstanbul’u kıskanırdım o da aşkımı…
Kabataş’ta başlardı sonra,
Günün biten, aşkımın başlayan yanı,
Küçük bir bankta…
Her gün selamlaştığım kaldırım taşları,
Sen yanımdayken,
Bir başka bakardı bana.
Kız kulesi boynu büküktü,
Son gördüğümde.
Bayağı özlemiş olmalı,
Bakıştaki gözlerimi.
Ortaköy’de bulurdum kendimi,
Hani geçmiş zaman Duvar Dibi Çay Bahçesi.
İşte ben bu kadar bir İstanbul bıraktım
En kötüsü de, beni orada
Kocaman İstanbul’un içinde seni yalnız bıraktım.
Tek yanıma istemeyerek aldığım özlemim.
Şimdi sarmasa da dışımı bir nargile kokusu,
Sarmaşığın epeyce büyüdüğü içime sığmaz oldu
Yanıma istemeyerek aldığım özlemim
Artık ne tarif edilir, ne de çekilir oldu…