Bir İstanbul Beyefendisi'nin Vedası

Yüce insanın, yüce anısına,

Gece karanlık, saat on iki suları,
Çekti boyunlarımızı ecel yuları
Gülde şebnem darmadağın,sümbül perişan
Çoşkun aktı boğaz,bir nebze durdu zaman.

Karacaahmet pür-sükut sağara yar
Yedi sütunun yanında hazırlık var.
Hazırlık ki,sermaye ne çapa ne kürek
Arzdan arşa doğru akan binlerce yürek

Sabah olsa da yeryüzü hala kapkara
Gökten yağan hüznü hissettik ara ara,
Bu verilen sela değil,üflenilen sur
Haddini bil ey vakit! İleri gitme dur.

İnsan elinde değil yaş selinde tabut,
Bekçisi semalar, refakatçi melekut,
Gökler ağır ağır KEMAL’e eriyor.
Sıyırıp kılıcı kınını yere veriyor.