Bir Işık Anıtına Şiiri - Faruk Kurtbaş

Bir güzel güvercinsin sen kafese mahkum.
Zalim bir avcının çirkin elleriyle okşadığı kanatların
Paslansa da yılların aşksızlığıyla
Ruhun kanatlanıp gönlüme kondu.

Hangi kafese sığarki güzel bir güvercinin
Özgürlüğe
yahut aşka susamış kalbi?

Bir nazlı ceylansın sen;
rüzgarlarla oynaşan
Hüzün ki senin gözlerinde güzel
Kaderin ki saçların kadar kara
'Aşk mı? '
O hep başka bahara...

Sana dokunmak için yarışmakta sanki güneşin ışıkları
Bu yabanıl ve çorak iklimde
Aşk için yağıyor yağmur
Genç kızların gözyaşları; 'enel aşk'...
Ve çaresiz kalbim eriyor
Bir kardan adamın güneşe teslim oluşu gibi.
Ya da nasıl demek lazım kestiremedim:
Topraktan gelenin toprağa dönüşü gibi.

Bir güzel kanaryasın sen;
sevgiyle cilveleşen...
Yeryüzünde en güzel kahkahayı sen attın,
'Töre' denen zorbanın suratında patlayan...

Burnundaki güzellik seçilmişlik mührüdür.
Burnu benlim,alyazmalım
Göbeciği dansözden bozmalım...

Ayırmak istemişte Tanrı çamuroğlundan
Ölümsüz güzelliğin timsali deyu
Bir ışık anıtı yapmış senden sevdalım.
Ekim-2004