Bir işçi çocuğundan bir işçi babasına...
Hastahane çatısına incecikten ve nazikçe yağmur yağmakta.
Duvarları, bir yas havası ve elem bir rüzgar esintisini hisseder.
Otuzbeş yıl öncesini hayal ederim:
Anaokul koridorunda bir işçi babası oğlunun elini tutmakta.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta