5 kat merdiven basamağında özetledim herşeyi,seni böylesine sevmek haddim olmadığı içindi belki de...
Güzel bakışmalarımız olmuştu.Girişte ufak soluk bir kağıdı tutuştururken avuçlarıma yanağıma bıraktığın o ilk öpücüğü hala hatırlıyorum.Şimdi orası acıyor ama geçecek birazdan biliyorum.O zamanki heyecanımı düşünüp tebessüm ediyorum,odamın duvarlarını nasılda ezberlemiştim herkese aynı görünen o duvarlar benim göz dalgınlığımdı.Ve bu dalgınlıkta aklımda belli belirsiz sesler...arasam mı aramasam mı.? bugün gibi hatırlıyorum...Ve arıyorum...
1.kata gelindiğinde kıpırdayamıyordum artık.Ayaklarım ellerim bağlıydı sanki.Belkide uyuşuyordu bedenim bedeninin sıcağında...gözlerimin kapalı olduğunu biliyorum sonrası karanlık ama güzeldi...Karanlıktan ilk defa korkmadığımı hissettiğim ve yanlız yatabildiğim günlerdi..elim sürekli yastığın altında ya bi titreşim ya bi ışık bekleyişindeydim..Yanımda kimse olmaması korkutmak yerine tam aksi beni mutlu ediyordu...Babanla kavga ettikten sonra bana sığındığın gece gitme planları yaparken mesajlarda isim verme diye beni uyarman ve sonra seni seviyorum cümlesini sesinden hiç duyamasamda mesajında okumam hala hafızamda...o 10 milyondu sizi kavga ettiren seni bana getiren allaha binlerce kez şükrettiren...telefonunda bir şarkı'gelincik' derken Hafızam can çekişiyor şimdi ama birazdan geçecek,biliyorum...
Tamamını Oku
