..Bir intihar. Şiiri - Vedat Polatdemir

Beni ihbar ettiğin rüzgâr,
her gece ince bir ıslıkla,
adımı afişe ediyor.
Bu şehrin köşe başını,
tutan tüm torbacılarına.
Gram,gram satılıyorum ellerinde.
Harem odamın kapısını kırıyor
bir gül yabani.
Gülkurusunu başına toka etmiş,
körün, topalın, dulun,
bakiresini sorguluyor gafil.
Bilmiyor!
O güllerin kokusu yok,
anısından başka.
Kekik kokusunu unuttuğum
yalan olmasa da,
göğün defneyapraklarını,
kestiğim yalandır.
Bu sesimin sarmaşıklığı olsa, olsa,
yaşam süsü verdğim bir intihar.
Belli ki ölümün damarı çatlamış beklemekten.
Ama bir avuç içi kadar daha bekle.
Öğütülmüş son dem sabrım bu.
Bırak yanık kokusu bir yağmurun,
tacizine maruz kalayım.
Körü inandırayım güneşin maviliğine.
Dulu terk etsin tüm evliler.
Topala gök taşı çarpsın.
Gelecek bir vakittir o an.
Bir sevgili gibi aç kollarını bana.
Sevgilim gibi teretsüz ve şartsız sarılacağım sana…