Bir insanın yitişi Şiiri - Davut Arslan

Bir ağaçtım meyve vermeyi uman
Gölgesine sığınanı koruyan
Tüm dallarımı kırdılar
Sonra da,rüzgar ekti,fırtına biçti dediler.

Bir diyardım masallarda olan
Bir bahçeydim türlü çiçekleri mis kokan
Gönül sarayımı tarumar ettiler
Sonra da,bir verimsiz çöldü dediler.

Bir nehirdim susuz toprakları sulayan
Yeşertip tohumu kalplere umut olan
Pınarlarımdan yaşlarımı kuruttular
Sonra da,bir duygusuz timsahtı dediler.

Bir güzel niyettim iyilik kovalayan
Hep iyi düşünen ,belki yapamayan
Anlamadılar kalbimi parça parça ettiler
Sonra da,bir kokuşmuş et di dediler.

Yer yüzünde kan dökücü kavim,hiç acımadan
Bir an olsun geçmişe,hiç bakmadan
Kırdılar,vurdular,öldürdüler ,cenk ettiler
Sonra da,kendi etti kendi buldu dediler
30 Ağustos 2025