bir insanı sevdiğinde insan
tanıyamaz
her sabah uynadığı odasını
aynada baktığı yüz yabancı gelir ona
ayaklarını gıdıklar
yıllardır üzerine bastığı halılar
sokağa çıkar
yürür hızlı adımlarla
ama
hiç bir yere varmaz
saatlerdir yürüdüğü kaldırımlar
bir insanı sevdiğinde
kendinen kaçar insan
kaçabildiği yere kadar kaçar
kendi kaçar
kendi kovalar,
sonunda
kendini ancak
bir deniz kenarında yaklar
başını kaldırıp bir de bakar ki
deniz mavi değil
martılar beyaz değil
inanmazsınız belki ama
uzaktan bakan çocuk
kendi çocukluğu değil...
bir insanı sevdiğinde insan
diz çöker çaresiz
Aşk'ın önünde
ve
siler varlığını bir kalemde...
Aşk,
bir insanı sevmekle başlayan bir şey
fakat
bir insanı sevmekle biter her şey...
19.05.2010
01.12
Kayıt Tarihi : 6.3.2014 02:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Okan Metin](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/03/06/bir-insani-sevmekle-biter-her-sey.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!