Bir insancıktı oysa.
Uğraşmadıkları keder oldu içine;
Uğraştıkları yalan...
-Geçtim geçtiğiniz yollardan,
-Hiç iz bırakmamışsınız görsünler diye.....
Dedim ya;
Desemde olur, gitsemde.
Bir insancıktı oysa düşleri olan
Yalın ayak koştuğu çoçukluğu
Ayakkabı giydirdiler sonra
Sanki dert olsun.....
Kucakladıklarıda oldu, avuç kapattıklarıda,
Sevdi de;
Nefreti bilemedi...
Bir insancıktı oysa bir zamanlar,
Emzikte bebe....
Kentler yiyip bitirirmiş insanı,
Kendine yalan söyletirmiş.
Sürgündeymiş ana baba,
Sürgün yemiş evlatlar.
Varmış ta yok olmuşlar.
Koyunmuşuz;
Çoban olmuşlar........
Kayıt Tarihi : 11.8.2006 09:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Recep Uğur Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/11/bir-insancikti-oysa.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!