Bir İnsanca Şiiri - Abdurrahman Koç

bir insanca

duru hayat onda akar
beyaz teni buğday başakları
derin düşler bakışları
gözleri bir insanca
bir insanca

düşleri hepimize yeter
yeter ki sırtından vurulmaya
umudu mavideki ülke
dalgalanır bir insanca
bir insanca

hamasi sözler
umudu alır ayaklar altına
yine de sol göğsüm güçleniyor
bir gün kirli emel
vurulur bir insanca
bir insanca

ben umut büyütüyorum
güneşler ektim
yıldızlar çimlendirdim
yağmurlar nadasa bıraktım
başakları bir insanca
bir insanca

yüzü bir defne çelengi
gözleri yeter diyor
her yan bizden
filizleri umudun ilk mevsimi
yeryüzü bir insanca
bir insanca

Abdurrahman KOÇ
06-06-2008