Bir İnsan Yalnızlığı Şiiri - İlyas Han Ş ...

bir insan yalnızlığı
ateşi pişirdiğinde et
hüznü titrettiğinde kalp
tutun elimden kalabalıklar
ölürken saat saat
açlıktan patlayan midelere inat
bembeyazdır karanlıklar
üstümü örtün bulutlarla
içime sinsin güneş yanıklarım
annem olsun mavi gökyüzü
dualarım gözyaşlarım
umut battıkça kirpiklerime
dağlar uçsun üzerimden
bir kabir sessizliğinde
korkularım büyüsün
bir insan yalnızlığı
pişirdiğinde kerpetenlerin arasındaki tırnakları
annesini babasının yanına gömen çocukları
alsın güneş yanına
büyüdüğünde rüyaları
yağsın bulut bulut.. sızı sızı..
yağmurlar
değiştirsin kaderimi
bir insan yalnızlığı
i.h.ş