Bir insan sevmeli
Mührü bulanmamış kağıtlardan
Baharı dökmüş ağaçlar ırgalanmalı gözlerinde
Sabahı şakaklarında sayan çizgiler bırakmalı
Kalabalık bir meydanda uyanmalı yüreğin
Adımların ve adımlarının arasında
Bir insan uyanmalı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta