Dünyaya bir insan geldi dediler
Emzirip birde isim verdiler
Ağlıyordu haydi gül dediler
Oturmayı öğretip yürü dediler
Yürüdü büyüdü konuş dediler
Yaşamak için savaş dediler
Hayat zor diye nasihat ettiler
Küçükken gurbette gönderdiler
Bir lokma ekmek aş davasına
Karıştı hayattın bitmez kavgasına
Birde tutulmuş güzel sevdasına
Aldanıp terk edildi dediler
Gah mutsuz gah bahtiyar oldu
Fark etmedi yılları öylece soldu
Yıprandı ezildi ihtiyar oldu
Dertlere yenilip öldü dediler
İnsan oğlu gülmeyeceğini anlamıştı
Doğduğu gün onun için ağlamıştı
Artık ne derdi ne kederi kalmıştı
Dört metre bez ile gömüldü dediler
Kayıt Tarihi : 7.2.2010 18:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir insanın doğduktan sonra yaşadıkça hemen hemen yaşadığı tüm alanlarda ağladığını görmek mümkün sevince bile ağlayabiliyoruz onun için yoğunlaşan düşünceler içinden bu kadarını toparlaya bildim. İnşallah gerçek dünyada emelimize ulaşırız.
TÜM YORUMLAR (1)