Bir İnsan Şiiri - Mehmet Raşit Er

Bir gün bir insan.
Yalnız kalır dağlarda.
Yürek acısı çağlayanlarda.
Efkarı düşer sokaklara.
Yağmurlu havalarda.

Bir gün bir anlık.
Hasrete kalır kalbi.
Anasına küser babasına kızar.
Dünyaya sataşır insan olduğundan.
Ağlamaya başlar sebebini anlamadan.

Bir gün telaşlanır insan.
Alacadır ömrü uyanır uykusuna doymadan.
Ortalığı telaşa boğar gider usulca.
Kapılar pencereler kapanır ardına.
Toprağa sarılır o anda.

Toprak onun son mekanıdır.
Yeşillenmek için durur yağmura.
Bir gün bir insan gelir başına.
Ağıt yakar dua okur toprağına.
Bir insan külü uçar rüzgarlarda.