Bir İnsan Şiiri - Ümit Çapacıoğlu

Mürekkep gözyaşım, kalemim ruhum
Şiirlerle zişân bir insanım ben
Defter yüreğimdir, budur huzurum
Şiirsiz perişân bir insanım ben

Bir sazın telinde, bir dost dilinde
Bir gönül bağıyım, sevda elinde
Taşan bir ırmağın umut selinde
Kalpten kalbe koşan bir insanım ben

Aşk ile yoğrulmuş, kilimim, postum
Bunu anlamayan olamaz dostum
Aşkı bilmeyene bulunmaz kastım
Sevda ile coşan bir insanım ben

Bir adım gelene on adım giden
Kalbinde hep aşkı, sevgiyi güden
Bülbüller misali sevda üreten,
Karlı dağlar aşan bir insanım ben

Umutlar yeşerir rüyalarıma
Tomurcuk gül olur gönül bağıma
Kin ve nefret yaklaşamaz dünyama
Sevgi ile taşan bir insanım ben