Bir İnsan Şiiri - Tayyar Güzel

Bir insan kendini bilgin bellese
Düşer bir çıkmaza hayli yol çeker
Varıp olur olmaz taşı ellese
Ne vücut tahammül ne de kol çeker

Elin çeşit çeşit sözüne baksa
Su gibi meyledip her yana aksa
Eğer bir kafadan iki ses çıksa
Biri sağ görünür biri sol çeker

Çekmekle tükenmez deniz suları
Anı kim bağlamış nerde yuları
Arayıp bulunsa şu gönül varı
Kızlar şad oluban zevkin dul çeker

Fikreyleyip şu aleme bakmazsa
Durulupta doğru harka arkmazsa
Talih şemadanın felek yakmazsa
Hayatı boyunca türlü hal çeker

Şu dünyanın belli olur mu huyu
Ölçmekle tükenmez hem eni boyu
Zehri zemberekle dolsa bir kuyu
Arif olan yine ondan bal çeker

Bilmem gönül neden olursun razı
Gel, dinle sözümü tut bazı bazı
Beraber geçirek kış ile yazı
Sazın muhabbetin duyan tel çeker

Berfi şifa olsa cihanın günü
Bir yerine harceylesen sen bizi
Acaba ne olur encamı sonu
Rüzigar mihnetin esen yel çeker

Ey gönül sabreyle yerinde otur
Şu meram kuşunu menzile getir
Hesabın cem edip müşkilin bitir
Kalbin mihnet zevkin dihan dil çeker

Bir kısım doğru olmazsa işi
Her vardığı yerde kırar kirişi
Getirip karşına diker teşvişi
Ne Tayyar götürür nede kul çeker