Bir İnkarın Kalkışması Şiiri - Özgür Doğa

bir inkarın tutuşması
tenin
parmak uçlarına
ince bir nakış
tövben

uğultulu
bir ihbar sızmış yüzüne
kristal bir cımbıza
kaşın var
gözünün üstünde

bir itham
suskunluğun
hırçın bir kuş
ateşin
duvara çarpıp kendini parçalayan

diline yapışmış
yalan yanlış sözcükler
belleğinde
eğreti bir düğüm
art arda tümceler

sokaklar lekeli
zanlı sokak itleri
kanınca
kanayınca
patlaması büyük
saat gibi işleyen
belleğin

bulanık bir görüntü
aşk
dibinde
düş kalkışmaları olan

kırık camlara serilir
bütün olup biten
incecik bir beden
teslim olunca şehvete
sürü
çobansız
medet umar utançtan

fuhuş
çatlak bir duvar
nemli
örtünmüş
gök
okşanmanın mavi hazzını

rastlantı
çengel kopyalı
şebeke kurdurur
aldatmak
her akşamüstü
eşiğinde kudurtur

suçsuz üzülür suça
suçlu aklanır
kara bir leke aydınlıktan sıyrılır

kazınınca
yalana
batmış aşk
duvarın rengi
gri

başı döner
er kişinin
solgun
yapış
yapış
rastlantılara sunulunca

eldiven takmış bir cadı
uçar gökte
bölüşüm
antik bir kazı
kahrolunan bir kaybediş
varoluşlarda

periler azalmakta
çoğalmakta
aşkın o müthiş sancısı

düşünce
ayak altına
tanıdık bir kalkışmacı
bir keman konçertosu
kalkışır

hızla tarar
deler
geçer
salya akıtan teknoloji

elleri
havada asılı kalır
yürekleri
kementle
bağlanan
çocuklar