Bir ince çizgi! Şiiri - Veysel Narman

Bir ince çizgiy'le başlar hayat morato'nu.
Tek,tek adımlar'la koşarcasına.
Doğum buna eşlik eder her şafak'ta.
Tek bir zerre dahi bunu anlamadan.
Binler'ce canlı hay,hay der.
Bir ince çizgiy'le çizilir o zaman hayat.
Ağaç'lar kudret eliy'le büyür.
Çiçekler hu,hu diyerek açar.
Otlar secde eder yaradana,
Alem ise bir aşkı ilahiy'le ezberler bütün olanı.
Ve bir tek kelimeyle hizmete amade olur.
Ağaçlar, tek rızayı bari için meyvelerini olgunlaştırır,
Bu durum yüce Allahın c c bir sanatı olur,
Sen ey bu sanatın müsebbibi adem! ,
Her karış toprağı kendine köle yapan sen!
Sonra onu çiğneyen yine sen!
Neden bu aleme kölelik yaparak ince çizgiyi aşarsın,
Oysa o temiz yaratılışın,
O masum ruhun,
Ve sana verilen kalbin,
Bu çizgiye uygun yaratılmış'tı.
Onu unutarak kabirleri mesken tuttun.
Dağları ise boş bir serap gördün.
Ağırlıklarını unutarak,
Üzerin'de yürür'ken Allahın cc varlığını düşünme'din.
Oysa o bütün o gördüklerin'de bir ince çizgiy'di,onu anlamadın.
Hayatın boşa geç'ti eyvah,eyvah!
Şim'di ölümün çok masum görünüyor,
Kendini acındırarak rahmet bekliyor'sun,
İnanmadığın Allah'tan,
Ya inansay'dın o zaman toprak,
Ve çakıl taşları dahi sana şahitlik yapacak'tı.
Ukbada melek'ler seni hoşgeldin diyerek'ten kucaklayacak'tı.
Çizilen ince çizgi seni ebediye'te taşıyacak'tı.
Oysa sen saadet meyvesini satın almayıp,
Bedbahlık bataklığın'da saplandın kaldın.
Bak şimdi ince çizgi kalkıyor; istersen düşün,
Bu çizgiyi çizen sana ne yapacak?
Tek bir düşünmen kafi gelecek.
Ebediyet yolcusu insan! düşün bir daha,
Bu dünya fani, ahiret ise bakidir.