Bir inancın gölgesinde yaşıyorum.
Ya yenilip karanlığa hapsolacam.
Ya da o inancın yüceliğine erişecem.
Demir döver gibi dövüyor.
Kızgın ateşte şekil alıyorum.
Aşk bu; uğruna savaşabilmek lazım.
Bir inancın gölgesinde yaşıyorum.
Zaman nerden baksan ilk günkü zaman,
Hala aynıyım.
İlk harfini, ilk yazmasını öğrenmeye çalışan,
Birinci sınıf öğrencileri gibiyim.
Zaman çok hızlı geçiyor.
Saçlarıma düşen akların,
Yüzümde beliren kırışıklıkların,
Birde gittikçe artan gölgenin siyahlığı.
Bir inancın gölgesinde yaşıyorum.
Bazen intiharı da düşünmüyor değilim.
Şöyle filmlerdeki gibi,
Önce kendimi asacağım ipi elime alıp boynuma geçirmek.
Daha sonra kendimi asacağım odaya doğru ilerlemek.
Ve sonra bir pencerede beliren asılı gölgem.
Bir inancın gölgesinde yaşıyorum.
Buğdayyüzlü, alacagözlümü arıyorum.
Gözyaşlarım yüreğime lav.
Yüreğimse paramparça.
Kızılmeleğimi, kızılperimi arıyorum.
Zavallı ve perişan halimle.
Kayıt Tarihi : 6.3.2018 09:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bulamadım. Bulduğumu sandıklarımda hep kaçtı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!