Yıl bin dokuz yüz on beş bulutlar kararmıştı
Sanki yer ağlayıp da gökyüzü sararmıştı
Boğazın azgın suyu hırsından kabarmıştı
Çanakkale üstünü gökten ölüm sarmıştı
Anladı bütün düşman Çanakkale geçilmez
Bir iman Çanakkale Türk’e kefen biçilmez
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,