Yıl bin dokuz yüz on beş bulutlar kararmıştı
Sanki yer ağlayıp da gökyüzü sararmıştı
Boğazın azgın suyu hırsından kabarmıştı
Çanakkale üstünü gökten ölüm sarmıştı
Anladı bütün düşman Çanakkale geçilmez
Bir iman Çanakkale Türk’e kefen biçilmez
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla