Bir ilkbahar günü, aşk sevda peşine düşmüş
Sen hiç umulmazı ararken
Dertlerin çepeçevre sarmış
Düşünemez oluyorsun
Ümitsizlik hayal yıkıyor yıktıkca
Eziyor ezdikce benliğini
Soruyorsun nedenleri
Ben'leri, sen'leri..
Sen yokluklar içinde yokları arıyorsun
Bu zerdüşt dünyada
Zerdüşt olmayan bir insan arıyorsun
Bulamıyor,bilemiyorsun
Denginde olan yok
Aslında dengeni kaybetmiş, dünyaya tersinden bakıyorsun
Bir adak adanacak, karalara boyanmış
Yüreğin serpilen umutlar,sonsuzluğa sürüklenmiş
Sarhoş bir karanlıkta
Çığlıklarla beraber feryat
Bir ana yüreği gibi
Aşkı bulan mecnun gibi
Ve sessizlik
Arıyor ağlıyorsun
Peki niye
Düşünemiyor.anlayamıyorsun
İstediğin özgürlüğe ilk adım atabilmek ise
Neyi bekliyorsun
Neden duruyorsun
Dedim ya,düşünemiyorsun
Yine mücadele ettiğini sanıyorsun
İçindeki sese, sessizliğe
Kayıt Tarihi : 28.7.2014 13:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
