Bir İlk Bahar Sabahı Şiiri - Fadlı Doğan

Şehrimin kirli kömür kokan zehirli havası,
Temizlenmiş bugün. Müjdeler olsun!
Mis kokan çiçekler, cıvıl cıvıl kuş sesleri,
Bahar gelmiş diyorlar müjdeler olsun!

İşte o bahar sabahı var ya gülüm,
Bir leylek uçuyordu evimizin üstünde.
Yuva yapacağı ağacı arar gibiydi.
Kanat çırparak dünyaya,
Baharın geldiğini müjdeler gibiydi.

Birden gönlümde bir kıpırtı,
Gözüm, gönlüm uyandı,
Kanatlandım sanki...
Rüzgârın esintisinden uçar gibiydim.

Kırlara çıkmak geldi içimden,
Tepeden tepeye koşmak,
Çiçekten çiçeğe gülmek geldi içimden.

Rüzgâr saçlarımı dalga dalga savururken,
Güneş sanki bana gülümser gibiydi,
Birden coştu içimdeki sevinç volkanı.
Sevda dedikleri budur işte,
Dedim kendi kendime.

Gönül çığırından çıkmıştı artık.
Önüme çıkan herkese âşık olabilirdim.
Çünkü gençliğimin baharındaydım.
Bir tüy kadar hafiflemiştim sanki.
Uçmaktan öte bir coşku vardı içimde.
Ergenlik çağı dedikleri budur işte,
Dedim kendi kendime.

Ama sen yoksun yanımda Bahar Gözlüm,
Sensiz baharın tadı olmuyor be Gülüm,
Çünkü ben var ya ben,
Senin gözlerinde baharın;
Saçlarında rüzgârın;
Sözlerinde ilkbaharın;
Tadına varmışım be gülüm tadına.

Kaldır be güzelim kaldır,
Aşkımız raflarda kalsın,
Belki bir ilkbahar sabahı,
İndirirde bakarsın,
Baktıkça beni hatırlar,
Birlikte geçirdiğimiz,
O güzel günleri anarsın.

Yine sensiz bir ilkbahar sabahı,
Adın dolandı dilime.
Sanki dağarcığımda kalmamış başka kelime,
Senden başkasını söylemez oldu dilim,
Sensiz yaşamak kaderim mi diye,
Sordum kendi kendime.